Μεταξύ του 4ου και του 13ου αιώνα ένας μοναδικός πολιτισμός αναπτύχθηκε στις ακτές του σύγχρονου Βιετνάμ, που οφείλει την πνευματική του προέλευση στον Ινδικό Ινδουισμό Αυτό απεικονίζεται γραφικά από τα ερείπια μιας σειράς εντυπωσιακών πύργων-ναών που βρίσκονται σε μια πολύ όμροφη τοποθεσία, όπου βρισκόταν η θρησκευτική και πολιτική πρωτεύουσα του Βασιλείου Champa για το μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξής του.
Το συγκρότημα ναών του Μι Σον θεωρείται ως ένα από τα πιο «απομακρυσμένα» ινδουιστικά κέντρα λατρείας, σε σχέση δηλαδή με το θεωρούμενο ως «επίκεντρο» της ινδουιστικής θρησκείας. Συχνά συγκρίνεται με άλλα παρόμοια ιστορικά συγκροτήματα ναών της Νοτιοανατολικής Ασίας, όπως το Borobudur στην Ιάβα της Ινδονησίας, το Άνγκορ Βατ της Καμπότζης ή το Μπαγκάν της Βιρμανίας (Μιανμάρ). Από το 1999 το Μι Σον έχει χαρακτηριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

^{My Son Sanctuary among green woods in Da Nang (Danang), Vietnam}