Το Ρήγιο (σήμερα Ρέτζιο Ντι Καλάμπρια ή Reggio di Calabria) είναι πόλη της νότιας Ιταλίας, στην περιοχή της Καλαβρίας, κτισμένη στην θέση της αρχαίας ελληνικής αποικίας. Αποτελεί έδρα της ομώνυμης επαρχίας.
Hταν μία από τις αρχαιότερες ελληνικές αποικίες της Μεγάλης Ελλάδας. Ιδρύθηκε το 720 π.Χ. από Ευβοείς και αρχικά ονομαζόταν Ερυθρά. Η πόλη βρισκόταν σε ιδιαίτερα προνομιακή θέση, καθώς ήταν χτισμένη σχεδόν στο νοτιότερο σημείο της Ιταλικής χερσονήσου, στον πορθμό της Μεσσήνης.
Το Ρήγιο ήταν από τις σημαντικότερες ελληνικές πόλεις, φτάνοντας σε μεγάλη οικονομική και πολιτική ισχύ κατά την διάρκεια του 6ου και του 5ου αιώνα π.Χ. Η πόλη βρέθηκε στην μεγαλύτερη ακμή της την περίοδο διακυβέρνησης του τυράννου Αναξίλαου. Eπέκτεινε την εξουσία του και στη γειτονική Ζάγκλη, με αποτέλεσμα να εξουσιάζει μία μεγάλη περιοχή της Νότιας Ιταλίας. Κατά το διάστημα αυτό το Ρήγιο γνώρισε σημαντική πολιτιστική άνθηση και αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα γλυπτικής και ποίησης της Μεγάλης Ελλάδας, με κύριους εκπροσώπους τον γλύπτη Πυθαγόρα και τον ποιητή Ιβυκο.
Το Ρήγιο κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου συμμάχησε με την Αθήνα. Αποτέλεσε την βάση των επιχειρήσεων των Αθηναίων κατά την διάρκεια της Σικελικής εκστρατείας. Λίγα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, το 387 π.Χ. καταλήφθηκε από τις Συρακούσες, οι οποίες συμμάχησαν με την γειτονική πόλη, τους Επιζεφύριους Λοκρούς, με αποτέλεσμα να τερματιστεί η περίοδος της ανεξαρτησίας του.
Τα επόμενα χρόνια η πόλη γνώρισε επιδρομές από τους Βρέττιους, που είχαν ως αποτέλεσμα να καταφύγει στην βοήθεια της Ρώμης και να γίνει σύμμαχός της. Την περίοδο των πολέμων που διεξήγαγε ο Πύρρος στην Νότια Ιταλία το Ρήγιο ήταν με το μέρος της Ρώμης.
Λόγω της φιλικής σχέσης της πόλης με τους Ρωμαίους γνώρισε σημαντική ανάπτυξη κάτω από την Ρωμαϊκή κυριαρχία.
Το 91 π.Χ. η πόλη σχεδόν ισοπεδώθηκε από ισχυρό σεισμό που συνοδεύτηκε και από μεγάλο τσουνάμι, ωστόσο ξαναχτίστηκε από τους Ρωμαίους που της έδωσαν το όνομα Ρέτζιο-Τζούλια.
Στα πρόσφατα χρόνια έγινε γνωστό παγκοσμίως χάρη στην ανακάλυψη των πολεμιστών του Ριάτσε. Είναι δύο μοναδικά αρχαίας ελληνικής τέχνης, μπρούντζινα αγάλματα, του αυστηρού ρυθμού. Χρονολογούνται στα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ. και βρέθηκαν στο βυθό της θάλασσας ανοικτά της πόλης. Φιλοξενούνται στο Εθνικό Μουσείο της Μεγάλης Ελλάδας στο Ρέτζιο ντι Καλάμπρια, και είναι σήμα-κατατεθέν του.
Hταν μία από τις αρχαιότερες ελληνικές αποικίες της Μεγάλης Ελλάδας. Ιδρύθηκε το 720 π.Χ. από Ευβοείς και αρχικά ονομαζόταν Ερυθρά. Η πόλη βρισκόταν σε ιδιαίτερα προνομιακή θέση, καθώς ήταν χτισμένη σχεδόν στο νοτιότερο σημείο της Ιταλικής χερσονήσου, στον πορθμό της Μεσσήνης.
Το Ρήγιο ήταν από τις σημαντικότερες ελληνικές πόλεις, φτάνοντας σε μεγάλη οικονομική και πολιτική ισχύ κατά την διάρκεια του 6ου και του 5ου αιώνα π.Χ. Η πόλη βρέθηκε στην μεγαλύτερη ακμή της την περίοδο διακυβέρνησης του τυράννου Αναξίλαου. Eπέκτεινε την εξουσία του και στη γειτονική Ζάγκλη, με αποτέλεσμα να εξουσιάζει μία μεγάλη περιοχή της Νότιας Ιταλίας. Κατά το διάστημα αυτό το Ρήγιο γνώρισε σημαντική πολιτιστική άνθηση και αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα γλυπτικής και ποίησης της Μεγάλης Ελλάδας, με κύριους εκπροσώπους τον γλύπτη Πυθαγόρα και τον ποιητή Ιβυκο.
Το Ρήγιο κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου συμμάχησε με την Αθήνα. Αποτέλεσε την βάση των επιχειρήσεων των Αθηναίων κατά την διάρκεια της Σικελικής εκστρατείας. Λίγα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, το 387 π.Χ. καταλήφθηκε από τις Συρακούσες, οι οποίες συμμάχησαν με την γειτονική πόλη, τους Επιζεφύριους Λοκρούς, με αποτέλεσμα να τερματιστεί η περίοδος της ανεξαρτησίας του.
Τα επόμενα χρόνια η πόλη γνώρισε επιδρομές από τους Βρέττιους, που είχαν ως αποτέλεσμα να καταφύγει στην βοήθεια της Ρώμης και να γίνει σύμμαχός της. Την περίοδο των πολέμων που διεξήγαγε ο Πύρρος στην Νότια Ιταλία το Ρήγιο ήταν με το μέρος της Ρώμης.
Λόγω της φιλικής σχέσης της πόλης με τους Ρωμαίους γνώρισε σημαντική ανάπτυξη κάτω από την Ρωμαϊκή κυριαρχία.
Το 91 π.Χ. η πόλη σχεδόν ισοπεδώθηκε από ισχυρό σεισμό που συνοδεύτηκε και από μεγάλο τσουνάμι, ωστόσο ξαναχτίστηκε από τους Ρωμαίους που της έδωσαν το όνομα Ρέτζιο-Τζούλια.
Στα πρόσφατα χρόνια έγινε γνωστό παγκοσμίως χάρη στην ανακάλυψη των πολεμιστών του Ριάτσε. Είναι δύο μοναδικά αρχαίας ελληνικής τέχνης, μπρούντζινα αγάλματα, του αυστηρού ρυθμού. Χρονολογούνται στα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ. και βρέθηκαν στο βυθό της θάλασσας ανοικτά της πόλης. Φιλοξενούνται στο Εθνικό Μουσείο της Μεγάλης Ελλάδας στο Ρέτζιο ντι Καλάμπρια, και είναι σήμα-κατατεθέν του.
